| THEATER | |||||||||||||||
|
The Blue Room
Vierentwintig jaar lang heeft Arthur Schnitzler zijn theatertekst Reigen in zijn bureaulade verborgen gehouden omdat hij zijn tijdgenoten 'juist' had ingeschat. Zijn verboden verhaal doolde rond in het gegoede Wenen van het fin de siècle, op zoek naar clandestiene seks in parken, hotels en bordelen. Arthur Schnitzler spitte schaamteloos het vuil van de aarde en tartte elke klasse- en huwelijksbarrière. The Blue Room is een bewerking van zijn theatertekst, op basis waarvan David Hare een eigentijdse tekst heeft samengesteld, bestaande uit tien gescheiden dialogen. Tien maal zijn een man en een vrouw 'minnaars'. Tien maal stijgt de temperatuur van nul naar het kookpunt om vervolgens weer tot het vriespunt te dalen. Een gracieus spel van vluchtige momenten van liefde waarin mannen en vrouwen -verschillend van afkomst, ervaring, leeftijd en karakter- in één vicieuze cirkel worden samengebracht. Omdat na elke paarvorming één van beide partners voor een andere wordt ingewisseld, wordt een ladder beklommen en weer afgedaald. Een ladder die van gekochte liefde naar echtelijke liefde en tenslotte weer naar het beginpunt leidt. En elke keer gaapt een verraderlijke kloof tussen wat ze zich verbeelden, wat ze zich herinneren en wat ze feitelijk ervaren. David Hare heeft met The Blue Room een compleet pandemonium opgeroepen. Geen danteske hel van grote zonden, maar een pandemonium van kleinigheden, lafhartigheid, hebzucht, ijdelheid, verlangen en harteloosheid. |