Home / Pers / Marijke Hofkens en Bert Cosemans trouwen

Marijke Hofkens en Bert Cosemans trouwen
Een wondermooie dag na veel doorstane ellende

Wekenlang lag hij in het ziekenhuis, na een zware val. Inmiddels is Bert Cosemans (36) - Pierre uit ‘Lili en Marleen’ - helemaal hersteld. Geen wonder dat hij en Marijke Hofkens (39), na alle ellende, zo straalden op hun trouwdag afgelopen zaterdag. Dochter Yorunn (4) was bruidsmeisje.

Marijke en Bert houden het bij een burgerlijk huwelijk alleen. Het is net kermis in Wilrijk wanneer zij even voor elf aankomen bij het gemeentehuis. In de stralende zon worden ze opgewacht door familie, een legertje intieme vrienden en een heleboel collega’s uit de theater- en filmwereld. Onder hen: Monika Van Lierde, Annemarie Picard, Viv Van Dingenen, Marleen Merckx, Marilou Mermans, Brigitte De Man, Peggy De Landsheer, Vamilia Blereau, scenarist Jan Matterne en zijn vrouw Annelies, de hartsvriendin van Marijke.
Marijke straalt in een eenvoudige maar stijlvolle creatie van ontwerpster Dany Piron. Een écru jurk met Amerikaanse uitsnijding, de schouders bloot. Haar sieraden heeft Marijke gevonden in de collectie van juwelenmaakster Nadine Wijnants. Bert draagt een donkerblauw kostuum met fijne krijtstreep, daaronder een bruin hemd. Geen das of strikje, daarvoor is het te warm. En bovendien houden Marijke en Bert niet van formeel gedoe. De drie bruidsmeisjes zijn in het wit gekleed. Net prinsesjes. Een van hen is hun snoezige Yorunn (4), de dochter van Marijke en Bert. De twee andere bruidsmeisjes zijn Berts petekind Eloïse, de dochter van zijn broer en diens Franse echtgenote, en haar zusje Maëlle.

YORUNN TRAANTJES
Tijdens de korte plechtigheid loopt het even ‘fout’ wanneer Yorunn haar mandje, gevuld met rozenblaadjes, laat vallen. Net wanneer mama en papa elkaar een trouwring om de vinger schuiven kan de kleien meid de traantjes niet bedwingen. Lief en stil vlijt ze zich tegen haar mama aan. Iedereen is vertederd. Marijke en Bert nog het meest.
Het pasgetrouwde koppel verlaat het gemeentehuis onder een regen van rijst. In het idyllische kasteeltje het Rekreatief, eveneens in Wilrijk, vindt het feest plaats. Vóór hun gasten arriveren, geven Marijke en Bert ons hun eerste interview als echtpaar.
‘Je trouwdag is een hele belevenis. Maar Marijke en ik blijven er, tot onze eigen verrassing, vrij rustig bij’, zegt Bert. ‘Al die mensen bij het gemeentehuis, mijn familie die uit Limburg is afgezakt, de vele bloemen en lieve attenties, het doet allemaal veel plezier. ’t Was tot nu toe al een amusante dag. De ambtenaar op het gemeentehuis bleek een grapjas. Hij had onze Chinese horoscoop ontleed en zo een karakteranalyse gemaakt. Marijke, die werd geboren in het jaar van de Kat, kwam naar voren als discreet, trouw, makkelijk en gastvrij. Maar ook als autoritair en cynisch, maar gelukkig vooral met veel zin voor humor.’
Marijke: En Bert is een Paard. Zijn karaktertrekken: sentimenteel, moeilijk, vrijpostig, ongeduldig, rusteloos. En ook zorgeloos, vurig, levendig, welbespraakt en vlot. Toegegeven, ik vind een aantal van die trekken in Bert terug, maar blijkbaar mag ik mij na al die jaren toch nog aan enkele verrassingen verwachten (grinnikt).

Bert, zoals de traditie wil, zag je de trouwjapon van Marijke pas de ochtend zelf. Wat vind je ervan?
Bert: Marijke ziet er schitterend uit. Maar dat is ze voor mij altijd. Haar traditionele jurk staat haar enorm goed. Tja, mijn vrouw heeft smaak, hé.
Marijke: Ik verzeilde op een dag in de winkel van Dany Piron. Zij toonde mij haar boek met ontwerpen, en ik was direct verkocht. Mijn zus heeft mee bepaald wat voor soort jurk Dany voor mij zou ontwerpen. Ik ben er heel blij mee.

Er is opvallend veel volk opgedaagd in het gemeentehuis voor jullie huwelijk.
Marijke: Zitplaatsen waren er in ieder geval niet genoeg. Het doet plezier dat zoveel mensen deze mijlpaal met Bert en mij wilden delen. Al was het een vrij informele gebeurtenis. De broers en zussen van Bert waren erbij, met hun kinderen. Samen ongeveer dertig man. Mijn vader natuurlijk ook. Hij was mijn chauffeur toen we naar het gemeentehuis reden. Eigenlijk was er maar één grote afwezige: mijn moeder. Mama is in januari overleden. En ik heb het er zeer moeilijk mee dat ze er vandaag niet bij is. Mijn zus en haar twee kinderen zijn er gelukkig wel bij. Net als de peter van Bert en zijn vrouw. En onze getuigen, natuurlijk.

Wie hebben jullie daarvoor gevraagd?
Bert: Mijn jeugdvriend, uit Alken. En Annelies, Marijkes vriendin. Zij is een van de scenarioschrijvers van ‘Thuis’, maar die twee kennen elkaar al veel langer. Het is grappig dat ze toevallig bij dezelfde serie zijn terecht gekomen.

Speelden de zenuwen jullie parten toen jullie voor de ambtenaar stonden?
Marijke: Net voor ik Bert mijn jawoord moest geven, ben ik opgestaan. ’t Was een misverstand van mij, ik was even verward. Maar het leek of ik wilde opstappen. Met veel gelach in de zaal al gevolg. Voor de rest is er niks fout gegaan. Nu, ik had mij op het ergste voorbereid. Zelfs indien er werkelijk iets ernstigs was misgegaan, dan nog had ik daardoor mijn dag niet laten verpesten.

Zijn de dagen die voorafgingen aan de trouwpartij rustig verlopen?
Bert: Het was in ieder geval minder hectisch dan iedereen had voorspeld. Op het strijken van de jurkjes van de bruidsmeisjes na, was de avond voordien al alles in orde. Marijke en ik hebben vrijwel de hele organisatie van ons huwelijk in eigen handen genomen.
Marijke: Ik was opgelucht toen al het voorbereidingswerk er eindelijk op zat. Een huwelijk is toch heel wat. Het liet me niet los tot het laatste moment. Ik was blij dat ik gisteravond al vroeg kon gaan slapen. Veiligheidshalve had ik een half slaappilletje op mijn nachtkastje gelegd, maar ik heb het niet nodig gehad. En vanmorgen was alle spanning als bij wonder verdwenen. Resultaat: dit is al een droomdag van bij ’t ontwaken.

Wat heeft er jullie na achttien jaar toe bewogen om nog te huwen?
Bert: Marijke en ik hebben deels voor een huwelijk gekozen vanwege de symboliek. Maar onze beslissing had vooral te maken met het ongeluk dat ik vorig jaar had. Ik maakte een zware val, brak mijn rug en liep een open beenbreuk op. Ik heb toen lang in het ziekenhuis gelegen. Door die lijdensweg en ook omdat precies een jaar eerder acteur Donald Madder was verongelukt, hadden we iets van: ‘Zouden we niet beter trouwen?’ Als een van ons ooit wegvalt, blijft de ander tenminste veilig achter. Dan is alles fatsoenlijk geregeld, zie je.
Marijke: Ik kan niet genoeg benadrukken hoe belangrijk ik dit huwelijk wel vind. Na achttien jaar is het een statement. Maar tegelijk is die stap ook een flink stuk minder onzeker dan bij koppels die elkaar niet zo lang kennen. Bert en ik, wij kennen elkaar echt door en door. Het is weliswaar niet meer de grote euforie van in het begin, maar de verliefdheid flakkert bij momenten nog altijd hoog op. Na elkaar bijna twintig jaar te hebben verkend, wilden we allebei heel graag trouwen. En nu Bert hersteld is van zijn ongeluk hebben we een extra reden om te feesten. Het had allemaal heel anders kunnen lopen…

Hoe hebben jullie elkaar destijds leren kennen?
Bert: Marijke had net haar laatste voorstelling gespeeld als laatstejaarsstudente op de Studio Herman Teirlinck. Ik had mijn eerste jaar net afgesloten. In de grote euforie zijn we op café aan de praat geraakt. We zijn blijven babbelen, hebben de nacht met elkaar doorgebracht en zijn sedertdien altijd samen gebleven. We stemmen in veel overeen, Marijke en ik. Dat maakt van ons zo’n goed koppel.

Jullie trouwen niet voor de kerk.
Marijke: Ik ben katholiek opgevoed, Bert ook. Maar we zijn zeker geen kerkgangers, ook al draag ik een aantal christelijke waarden mee. Aangezien Bert en ik nooit naar de mis gaan, zou het een beetje hypocriet zijn om voor de kerk te trouwen. Voor ons volstaat het stadhuis.

Jullie dochtertje is een schattig bruidsmeisje. Maar waarom kwamen er enkele traantjes aan te pas?
Marijke: Ik denk dat vooral de drukte haar parten heeft gespeeld. Al die mensen. En dan liet ze tot overmaat van ‘ramp’ nog eens haar mandje met bloemblaadjes vallen. De dagen die aan het huwelijk voorafgingen, liep onze Yorunn op wolkjes. Ze wist dat ze een mooi jurkje kreeg en dat er een groot feest op til was. Daar verheugde ze zich op. En ook nu lacht ze weer dat het een lieve lust is. Na afloop van de ceremonie op het stadhuis zag ze haar vriendinnetjes Sterre (de dochter van Viv Van Dingenen) en Britt (dochter van Marleen Merckx) terug. Ze klaarde meteen op. Yorunn is vooral heel nieuwsgierig. Ze heeft de voorbije week tot treurenstoe gevraagd wie er allemaal naar het avondfeest zou komen. ‘Alleen jammer dat mijn vriendjes niet zijn uitgenodigd’, zei ze daarstraks.

Hoeveel mensen hebben jullie uitgenodigd?
Marijke: Honderddertien man voor het avondfeest, een heleboel dus. De lokatie voor het feest is er een uit duizend. Het Rekreatief is een groen domein. Een prachtige plek. Het gebouw dateert uit het begin van de vorige eeuw. Ooit was het een retraiteoord van de Jezuïeten.
Bert: Eigenlijk bestaat ons huwelijksfeest uit drie luiken. Lunchen doen we met de ‘kleine familie’, mijn broers en zussen en de naaste familie van Marijke. Het wordt een broodjesmaaltijd. We hebben er speciaal voor gekozen om niet zwaar te eten, want we willen vermijden om al in slaap te liggen tegen het avondfeest. Om twee uur is er een receptie voor de rest van de familie: mijn neven en nichten ondermeer, ook een grote groep. Als afsluiter is er dan een groot feest, ook voor de vrienden. Met lekker eten, maar zonder de verplichting om heel de avond aan tafel te blijven zitten. We willen een party waarop iedereen zich amuseert.

Hebben jullie veel ‘Thuis’- en ‘Lili en Marleen’collega’s uitgenodigd?
Bert: Niet zo zeer van ‘Lili en Marleen’ omdat die serie eigenlijk al vier jaar achter mij ligt. Carry Goossens en Marilou Mermans komen wel. Carry ken ik nog van vroeger, we hebben samen theater gespeeld. En uit de theaterwereld en de ploeg van ‘Thuis’: Monika Van Lierde, Viv Van Dingenen, Leah Thys, Janine Bischops, Peter Van Asbroeck, Nathalie Wijnants, Patsy Vandermeeren, Pol Goossen, Marleen Merckx, te veel om op te noemen eigenlijk. Marijke had graag heel het team uitgenodigd, maar dat kon uiteraard niet. Daarom heeft ze gekozen voor de mensen met wie ze het vaakst acteert.
Marijke: Niets is zo moeilijk als gasten selecteren. Bovendien zitten we met beperkingen aangaande de zaal. Er kunnen maximum 135 fatsoenlijk zitten. Het gaat er ons vooral om veel mensen terug te zien die we in het hart dragen. Jammer dat actrice Els Meeus er niet bij kan zijn. Zij trouwt op dezelfde dag als wij. Bert heeft Els nog les gegeven op het conservatorium van Brussel. We wensen haar en haar Bert in elk geval heel veel geluk toe!

Jullie zijn net op vakantie geweest in Frankrijk, in de Charentes. Was dat een vervroegde huwelijksreis?
Bert: We hebben ook nog een week in de Haute-Savoie gepland. Romantisch met z’n tweeën. Wanneer dit blad verschijnt, zullen we net vertrokken zijn. Yorunn logeert dan bij mijn broer, waar ze kan ravotten met Maëlle en Eloïse. Intussen hebben wij de kans om nog meer te genieten van elkaar dan de voorbije achttien jaar al het geval was.

Goed zo! Nog veel geluk gewenst.
 

Bron: Dag Allemaal, nummer 32 - 5 augustus 2003
Tekst: Serge Vanhellemont